مظفرالدین شاه قاجار و هیات همراه در سفر اول خود به اروپا هنگام توقف در روسیه ، به اتفاق یکی از مقامات این کشور در این تصویر مشاهده می شود. مظفرالدین شاه قاجار علاوه بر تاجوتخت شاهی و علاقه به تفریح و خوشگذرانی، عشق سفر به فرنگ را هم از شاه شهید به ارث برده بود . . .
انتخاب پارسونز به عنوان سفیر با اهداف خاصی صورت میگرفت. درواقع هدف اصلی پارسونز از مأموریت در ایران، عادی ساختن روابط کشورش با شاه و دولت او بود. بنابراین از زمانی که وی به عنوان سفیر انگلستان به ایران فرستاده شد روابط ایران و انگستان وارد مرحله ای از حسن تفاهم و همزیستی مجدد گردید . . .
فریدون هویدا از اردشیر زاهدی همیشه به بدی یاد می کند. او که برادر امیرعباس هویدا است، اردشیر زاهدی را مقصر اعدام برادرش در ابتدای انقلاب اسلامی می داند. او که برادر سرتاپا گناهکار خود را یک رجل بی تقصیر می داند درباره چگونگی دستگیری او در زمان پهلوی می نویسد . . .
تغییر کارکردهای دولت در ایران را باید با گسترش حضور غرب در ایران تحلیل کرد. بدین ترتیب وظایف دولت در ایران گسترش یافت و بیشتر و بیشتر شد. بزرگ شدن دولت در ایران را نیز بر همین پایه می بایست گزارش کرد . . .
جیمز موریه در کنار توصیفاتی که از ایران و ایرانی داشته است، در مواقعی نیز مسائل بسیار کوچک و دم دستی از فرهنگ ایران را بزرگ جلوه داده و از آن به عنوان خرافه یاد کرده است. این در حالی است که بخشی از آنچه موریه بر آنها تاکید بسیار کرده، فقط بخشی از فرهنگ فولکوریک ایران و ایرانی می باشد و مثلا مبنای تصمیم گیری نخواهد بود . . .
دکتر حشمت از بهترین یاران و همراهان میرزا کوچک جنگلی بود. او در راستای تحقق آرمان های جنگل بسیار کوشید، اما سرانجام بهتر آن دید که تسلیم نیروهای دولتی شود. جالب آنکه او که خود تسلیم شده بود تا جلوی کشتار مردم گرفته شود، در داستان گویی طرفدران رضاخان به مثابه کسی ترسیم می شود که در جنگ شکست خورد و گیر نیروهای رضاخان افتاد . . .
بوران وحشتناک ایران بورانی بود که در اواسط بهمن ماه سال ۱۳۵۰، بخش وسیعی از ایران را به گونهای در برف و یخبندان فرو برد که سرانجام منجر به مرگ بیشاز ۴۰۰۰ نفر شد.
کمیته مجازات بعد از انجام چندین قتل و ترور، در پاییز 1296 شناسایی و بسیاری از اعضای آن دستگیر و زندانی شدند. در رابطه با نحوه شناسایی و دستگیری افراد، روایتهای متفاوتی وجود دارد؛ اما یکی از اشخاصی که در رابطه با دستگیری اعضای کمیته نقش محوری داشت فردی است به نام عبدالله بهرامی که در آن زمان معاونت کل اداره آگاهی نظمیه را بر عهده داشت.
شاه از شخصیت های بزرگ روحانی من جمله آیت الله کاشانی به شدت می هراسید. از طرفی از نفوذ انها در میان مردم آگاه بود و می ترسید آنها مردم را بر ضد حکومت بشورانند و از طرفی دیگر نیز تلاش می کردند تا از آنها در واقع اضطراری کمک بطلبند. ماجرای ترور هژیر از جمله این موارد است . . .
سید احمد ادیب پیشاوری در سال 1223 ش (1260 ق) در پیشاور پاکستان چشم به جهان گشود. او از سلسله سادات معروف به اجاق بود که نَسَب آنان در سیر و سلوک به سهروردیه میرسید. ادیب در سبزوار به مدت دو سال از محضر فیلسوف کبیر حاج ملاهادی سبزواری و نیز آخوند ملامحمد، فرزند وی، و آخوند ملا اسماعیل استفاده کرد و سپس در مشهد ساکن شده، به ادیب پیشاوری یا ادیب هندی ...
سرهنگ محمدتقی خان پسیان معروف به کلنل محمدتقی خان ، متولد 1271 بود. او از یک خانواده سپاهی آذربایجان برخاسته است و تمام بستگانش در نظام بودند. پدر او نیز یاورمحمدخان عنایت السلطان نام داشت. تحصیلات ابتدائی را در تبریز انجام داد و بعد به تهران آمد وارد مدرسه صاحب منصبی شد و در سن 20 سالگی درجه ستوانی گرفت . او در 23 سالگی سرگرد شد. در سال 1299 پس گذراندن ...
دکتر لطفعلی صورتگر استاد دانشگاه هنگام خواندن شعر در مراسم تاجگذاری محمد رضا پهلوی در این تصویر مشاهده می شود. در تاریخ 4 آبان 1346 و در چهل و هشتمین سال تولد محمدرضا پهلوی در تالار کاخ گلستان برگزار شد، محمدرضا پهلوی تاج شاهی را بر سر خود و همسرش فرح پهلوی گذاشت و او را به نیابت سلطنت منصوب کرد . . .
خاطرات روزانه جعفر شریف امامی : خرید وسایل ورزشی از یکی از مغازه های لندن به همراه عشرت ، صرف ناهار با علی و مرندی ، تماشای فیلم در یکی از سینماهای لندن به همراه علی و مژدهی ، تسویه حساب با هتل هیلتون ، سفر به پاریس به همراه علی و عشرت . . .
زمانی در ایران قحطی وجود نداشت و سبک و سیاق زندگی کشاورزی ایران به گونه ای بود که طی آن مردم به مقدار لازم اقدام به کاشت محصولاتی چون گندم می کردند؛ در حالی که پس از آن و با ورود کشورهای غربی و به طور خاص سبک زندگی کشاورزی ایران به سمت کالاهای تجاری چون تریاک رفت . . .
جشن های 2500 ساله شاهنشاهی اوج ولخرجی حکومت پهلوی بود. جشن هایی که از اساس بی مورد بود و جالب اینکه در کنار مردم ایران، حتی مجالس خارجی نیز این جشن ها را غیرلازم می دانستند و البته خیلی صریح این نکته را ذکر و به حکومت های خود برای ارسال دیپلمات به این جشن ها انتقاد کردند . . .